هدف: هدف از این بررسی مقایسه نگرانی کودکان بهنجار و کودکان بیمار مضطرب شهرستان دشتستان از نظر میزان نگرانی بوده است. روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های پس رویدادی است. این بررسی در دو مرحله مقدماتی و اصلی اجرا گردید. نخست در مرحله مقدماتی، پس از بررسی پایایی و روایی ابزارهای پژوهش در مرحله اصلی، اجرای نهایی آزمونها، بر روی آزمودنیهای شرکت کننده انجام گردید و داده های بدست آمده با یکدیگر مقایسه شدند. آزمودنیهای بیمار را یک گروه 30 نفری (17 دختر و 13 پسر) و آزمودنیهای بهنجار را یک گروه 50 نفری (26 دختر و 24 پسر) تشکیل می دادند. گروه ها از نظر سن، جنس و تحصیلات همتاسازی گروهی شدند. سن آزمودنیها از 8 تا 14 سال و تحصیلاتشان از کلاس دوم دبستان تا سوم راهنمایی بود. ابزارهای به کار برده شده عبارت بودند از: سیاهه نگرانی کودکان، پرسشنامه نگرانی کودکان و مقیاس تجدید نظر شده اضطراب آشکار کودکان. یافته ها: این پژوهش نشان داد بین دو گروه کودکان بهنجار و بیمار از نظر شاخص های نگرانی تفاوت معنی داری وجود دارد و آزمودنی های بیمار نسبت به آزمودنی های بهنجار نگرانی شدیدتری گزارش کردند. در بررسی تاثیر سن و جنسیت بر شاخص های نگرانی، نتایج نشان داد که کودکان بزرگتر اغلب راجع به عملکرد فردی و کودکان کوچکتر راجع به آسیب شخصی نگرانی های بیشتری را داشتند و همچنین شمار موارد نگرانی های پسران بیش از دختران بود. در بررسی شاخص های نگرانی در گروه های مختلف بیماران، نتایج نشان داد که بین نوع بیماری و شاخص های نگرانی ارتباط معنی داری وجود ندارد.

مقدمه: مطالعات گذشته نقش انطباق خانوادگی در هر یک از اختلال های اضطرابی دوره کودکی را مشخص نکرده اند. به همین خاطر، هدف پژوهش حاضر بررسی میزان انطباق خانوادگی و ارتباط آن با شدت اضطراب کودکان مضطرب بود. روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان پایه اول دبستان شهر ملایر تشکیل داده بودکه به شیوه خوشه ای تصادفی، 488 نفر انتخاب شده بودند و از بین آن ها تمامی 127 کودک دچار اضطراب موردمطالعه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه اضطراب اسپنس (اسپنس، 1998) و پرسشنامه انطباق خانوادگی (لبوویتز و همکاران، 2013). برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: نتایج این بررسی نشان داد که تمام والدین کودکان مضطرب، مرتکب انطباق خانوادگی می شدند، همچنین، بیشترین انطباقی که توسط والدین انجام می شد، اطمینان دهی بود. همچنین انطباق های خانوادگی با همه مشکلاتی اضطرابی (به جز اضطراب فراگیر) ارتباط مثبت و معناداری داشت (0/05

سابقه و هدف: اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان و نوجوانان، با برخی مشکلات روان شناختی همراه است که به درمان مؤثر نیاز دارند. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری هیجان مدار بر تنظیم هیجان و عادات خواب کودکان دارای اضطراب اجتماعی بود. مواد و روش ها: این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی پژوهش شامل دانش آموزان پایه های چهارم تا ششم ابتدایی شهر قم در سال تحصیلی 1399 بود. تعداد 46 نفر از آن ها که نمراتشان در مقیاس اضطراب اجتماعی لایبویتز بالاتر از 29/5 بود، انتخاب و به صورت تصادفی، به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. شرکت کنندگان در پیش آزمون چک لیست تنظیم هیجان و پرسش نامه ی عادات خواب کودکان را پاسخ دادند. سپس، گروه آزمایش به مدت 16 جلسه در درمان شرکت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماند. در نهایت، شرکت کنندگان پس آزمون را نیز پاسخ دادند و داده های حاصل با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS بررسی شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که پس از کنترل اثرهای پیش آزمون، تفاوت معناداری در ترکیب خطی متغیرهای تنظیم هیجان و عادات خواب دو گروه وجود داشت (0/063 =لامبدای ویلکز، 34/182=10،23F، 0/001=P). آزمون های تحلیل کوواریانس تک متغیره نیز افزایش معنادار تنظیم هیجان و کاهش معنادار بی ثباتی/منفی گرایی و اختلالات خواب (به جز تأخیر در شروع خواب) را در گروه آزمایش پس از جلسات درمانی نشان داد. نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری هیجان مدار می تواند درمانی مهم و اثربخش برای تنظیم هیجان و اختلالات خواب کودکان مضطرب اجتماعی باشد که به متخصصان سلامت روان مراجعه می کنند.

1زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی موسیقی درمانی دوگانه بر استرس والدگری والدین، اضطراب و سبک دلبستگی کودکان مضطرب بود. روش پژوهش نیمه ازمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و دوره ی پیگیری دوماهه همراه با گروه کنترل بود. روش پژوهش: جامعه آماری شامل کلیه کودکان دارای اضطراب 5 تا 9 سال در شهر اصفهان در شهر اصفهان در سال 1402 بود. بدین منظور از طریق درج فراخوان در مراکز مشاوره و دعوت به شرکت در پژوهش، به شیوه نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن ملاک های خروج و ورود، تعداد 30 نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. افراد گروه آزمایش به مدت 12 جلسه در دوره درمانی شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های استرس والدگری ابیدین (1991)، اضطراب کودکان فرم والد اسپنس (2001) و سبک دلبستگی فنزی-داتن (1996) بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS-24 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد، موسیقی درمانی دوگانه بر استرس والدگری والدین، اضطراب و سبک دلبستگی کودکان مضطرب تاثیر معنادار دارد و و اثرات آموزش در در طول زمان ثابت باقی مانده است. نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی موسیقی درمانی دوگانه بر کاهش استرس والدگری، اضطراب و بهبود سبک دلبستگی ایمن کودکان مضطرب کودکان پیشنهاد می شود برای تدوین برنامه های آموزشی و بهداشتی کودکان مضطرب، اقدامات موثری از سوی متخصصین کودک و موسیقی کودکان به انجام برسد

مقدمه: کودکی یکی از حساس ترین دوران زندگی، فرصتی برای رشد و پرورش همه جانبه است، درنتیجه؛ حفظ سلامت جسمی و روانی در این دوره از اهمیت شایانی برخوردار می باشد . حق بر سلامتی از جمله موضوعات مهم و کلیدی در عرصه ملی و بین المللی است که با توجـه بـه موقعیت حساس کودکان(شرایط جسمی و روحی)، توجـه بـه ایـن موضـوع برای این قشر، اهمیتی دو چندان می یابد. با توجه به اینکه «رساله حقوق و صحیفه سجادیه» نماد یک منشور حقوقی کامل و جامع برای بشریت است، بررسی حق بر سلامت کودکان در این دو اثر ارزشمند، هدف پژوهش حاضر می باشد.روش کار:این تحقیق کیفی و از روش تحلیل محتوا بهره برده است.یافته ها: یافته های تحقیق نشان می دهد .حق بر سلامت در اسناد بین اللملی دارای ابعاد گوناگون جسمی، روانی و حتی معنوی و اجتماعی اسـت.این حق در صحیفه سجادیه و رساله حقوق امام سجاد 7 به موضوع «حق بر سلامت با رویکرد دینی و اخلاقی و معیارهای آن در تمامی ابعاد و ساحت های وجودی انسان» پرداخته شده و این حق، در کنار جنبه های متعدد حقوق معنا می یابد که توجه و دقت در این جنبه سلامت، فراتر از آنچه در اسناد بین المللی آمده است می باشد . لذا حق بر سلامت در نگرش دینی، علاوه بر وضع و ارائه قوانین، به فضاسازی و ارائه طریق در این زمینه نیز پرداخته است

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر پردازش کلی چهره ای و اضطراب خصلتی در سوگیری توجه کودکان نسبت به طرح های کلی چهره های هیجانی (خشمگین، شاد و خنثی) طبیعی و درهم ریخته صورت گرفت. آزمودنی ها بر اساس نمرات آزمون اضطراب خصلتی کودکان اسپیلبرگر و انجام مصاحبه ای نیمه ساختاریافته به دو گروه دارای اضطراب خصلتی بالا و پایین تقسیم شدند. 30 کودک دارای اضطراب خصلتی بالا و 30 کودک دارای اضطراب خصلتی پایین نسخه تصویری آزمایه اصلاح شده دات پروب را کامل کردند. از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تحلیل واریانس چندمتغیره برای تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که کودکان دارای اضطراب خصلتی بالا نسبت به چهره هیجانی خشمگین طبیعی گوش به زنگی توجهی نشان می دهند در حالی که کودکان دارای اضطراب خصلتی پایین نسبت به همین چهره اجتناب توجهی نشان می دهند؛ این یافته فقط در چهره هیجانی خشمگین طبیعی مشاهده شد و در چهره های هیجانی درهم ریخته هیچ اثری از سوگیری توجه دیده نشد. یافته های این پژوهش همسو با مطالعات پیشین در زمینه ارتباط میان اضطراب و سوگیری توجه به تهدید در کودکان بوده، تایید کننده دیدگاه پردازش کلی چهره ای در بازشناسی چهره نیز هست.

یکی از رایجترین مشکلات بالینی در کودکان اختلالات اضطرابی است که با آسیب‎شناسی روانی قابل توجهی همراه است. پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری هیجان‎مدار بر نگرانی و حساسیت اضطرابی در کودکان مضطرب انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه طرح پژوهش از نوع پیش‎آزمون_ پس‎آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش‎آموزان دختر دوره دوم دبستان  بود که در سال تحصیلی 1400- 1401 در دبستانهای ابتدایی بخش کهریزک تحصیل می‎کردند. ابتدا از طریق نمونه‎گیری خوشه‎ای 672 نفر به ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‎های اضطراب کودکان و نوجوانان مبتنی بر DSM -5 (2017)، و نگرانی (1997) پاسخ دادند، در مرحله دوم 30 نفر از بین دانش‎آموزانی که براساس مقیاس‎های پرسشنامه اضطراب کودکان و نوجوانان  مبتنی بر DSM-5 (2017) و مصاحبه بالینی حداقل یکی از ملاک­های اختلالات اضطرابی را برآورده کرده بودند، به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گماشته شدند. ‎ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و نرم افزار SPSS-25  استفاده شد. تحلیل داده­ها نشان داد گروه درمانی شناختی رفتاری هیجان­مدار بر نگرانی و حساسیت اضطرابی در کودکان دارای اختلالات اضطرابی اثرگذار بود (سطح معناداری 05/0). براساس یافته‎های پژوهش، می‎توان نتیجه گرفت که گروه درمانی شناختی رفتاری هیجان­مدار در بهبود نگرانی و حساسیت اضطرابی تاثیر دارد، با توجه به این شواهد استفاده از گروه درمانی شناختی رفتاری هیجان‎مدار برای اختلالات هیجانی در کار بالینی با کودکان مضطرب توصیه می‎گردد.

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی بسته روش آموزش والدین مبتنی بر نظریه دلبستگی بر افزایش کیفیت مراقبت مادران دارای کودکان مضطرب پیش دبستانی بود. برای شناخت اثربخشی این بسته 278 نفر از مادران کودکان 2 تا 6 سال از 6 مهدکودک شهر تهران که به روش نمونه برداری خوشه ای در دسترس انتخاب شده بودند، مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی را تکمیل کردند.با توجه به نمره افراد در این مقیاس و در نظر گرفتن دیگر ملاک های خروج و ورود به پژوهش در نهایت 61 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شده و 30 نفر در گروه آزمایش و 31 نفر در گروه مقایسه قرار گرفتند. بسته آموزش والدین مبتنی بر نظریه دلبستگی در طول 8 جلسه گروهی هفتگی (8 تا 12 نفر در هر گروه) در مهدکودک ها به مادران گروه آزمایش ارائه شد. پس از پایان جلسات آموزشی و 3 ماه پس از آن مقیاس کیفیت مراقبتی مادر به وسیله دو گروه تکمیل شد. نتایج نشان داد که بسته آموزش والدین حساس بودن، پاسخ دهی و هم چنین دسترس پذیری هیجانی مادران گروه آزمایش را افزایش و تعارض و سردرگمی آن ها را کاهش داده است و هم چنین پیگیری نتایج نشان داد که این تغییرات در طول 3 ماه ثبات داشته است. بر مبنای یافته ها، بسته آموزش والدین می تواند در موقعیت های بالینی برای افزایش کیفیت مراقبت مادران و ارتقای روابط مادر کودک مورد استفاده قرار گرفته و مفید باشد.

زمینه و هدف: اضطراب از اختلال های بسیار شایع روان شناختی است که نقش مهمی در افت سلامت و کیفیت زندگی دارد. روش های آموزش والدگری ذهن آگاهانه و والدگری مثبت از روش های مؤثر در بهبود ویژگی های روان شناختی هستند؛ بنابراین، مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی اثربخشی آموزش والدگری ذهن آگاهانه و والدگری مثبت بر تنظیم هیجان در والدین کودکان مضطرب انجام شد. روش بررسی: این مطالعه، پژوهشی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی پژوهش والدین کودکان مضطرب شهرستان لارستان در سال 1398 بودند. تعداد 60 نفر با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه مساوی (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه های آزمایش به ترتیب هشت جلسه ی 90دقیقه ای (هفته ای یک جلسه) با روش های والدگری ذهن آگاهانه و والدگری مثبت آموزش دیدند و گروه گواه آموزشی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش مقیاس اضطراب کودکان پیش دبستانی (اسپنس و همکاران، 2001) و پرسشنامه ی تنظیم هیجان (گارنفسکی و کرایج، 2006) بود. داده ها با روش های تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بنفرونی در نرم افزار SPSS نسخهٔ 19 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که روش های آموزش والدگری ذهن آگاهانه و والدگری مثبت درمقایسه با گروه گواه باعث افزایش تنظیم هیجان سازگار (0٫ 001>p) و کاهش تنظیم هیجان ناسازگار در والدین کودکان مضطرب می شود (0٫ 001>p)؛ اما بین دو روش مداخله در تنظیم هیجان سازگار (0٫ 095=p) و تنظیم هیجان ناسازگار (0٫ 582=p) تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده ی اثربخشی آموزش والدگری ذهن آگاهانه و والدگری مثبت بر تنظیم هیجان در والدین کودکان مضطرب است؛ بنابراین، برنامه ریزی برای استفاده از هر دو روش نقش مهمی در افزایش تنظیم هیجان سازگار و کاهش تنظیم هیجان ناسازگار دارد.